De tweede nacht in de Hoge Atlas van Marokko slaap je op een geweldig plateau. De klim er naar toe is zwaar. Een van de medereizigers noemt het technisch zelfs een zwaardere klim dan de Kilimanjaro. Trekken in de Atlas is immers nog echt ongerept. Er zijn geen paden en waar de gids met de kinderen op de muildieren het tempo soms opvoert, is het voor de achterblijvers goed opletten welk pad te kiezen op de berg. In rap tempo bereik je 2.400 meter hoogte. Wat een overwinning!
Na een nacht op het plateau wassen met natte doekjes, tanden poetsen met de elektrische tandenborstel in de middle of nowhere. Zo’n mooi uitzicht. Ontbijten, en weer stappen. Even opstarten, benen warmdraaien. Op 2.600 meter is er een magnifiek uitzicht op het gebergte en een fotomoment! Met kinderen van bijna 6 en bijna 8 deze trekking maken in de Hoge Atlas van Marokko. Ze zijn zo dapper, ouderlijke trots viert hoogtij.
De derde nacht wordt doorgebracht bij een kleine waterval in een kloof die veel moois biedt. Kleine eilandjes, de muildieren rond je heen, lokale kinderen met geitjes, een speeltje uitdelen aan lokale kinderen en een rol snoepjes voor de jonge herdertjes die hier de vakantie doorbrengen bij hun ouders. De waterval heeft gaten in de rotsen geslagen, precies groot genoeg voor een kind om een bad in te nemen. We spoelen het rode stof van ons af, bouwen dammetjes, kleuren weer een paar kleurplaten en genieten van de natuur en elkaar. Geen afleiding van ander geluid, elektronica of mensen. Een trekking door de Hoge Atlas van Marokko is het ultieme onthaasten.
Afdaling naar de bewoonde wereld
Wie tot 2.600 meter klimt, moet ook weer omlaag. De laatste dag blijkt nog een flinke tocht. Dalen over kiezels, een enkele kleine valpartij, een inmiddels wat ontstoken vinger door een snee van een prikkelplant, het hoort erbij. Lang wordt er niet getreurd. Water, geitjes, ezeltjes, stoppen bij een watervalletje. Uiteindelijk bereikt de groep enkele dorpjes, zwaaien naar kinderen, het is een bonte stoet van stoffige buitenlanders met kleurige doeken, stevige bergschoenen en waterflessen. Waar de bevolking in de bergen zo fier was op hun schone omgeving, gooien de mensen hier in het dal hun vuilnis gewoon uit het raam. Smerige akkers en straten. We verlaten de ongerepte natuur met spijt, maar een flinke trekking met kinderen? In de Hoge Atlas van Marokko kan dat!