Reizen met Miriam Lancewood: Liefde in de Wildernis

Het verhaal van de Nederlandse Miriam Lancewood en haar Nieuw-Zeelandse man Peter maakte bij velen een waanzinnige indruk. Floortje Dessing zocht hen in 2016 op voor een portret in haar televisieserie over mensen die ‘aan het einde van de wereld’ wonen en leven. De stoere Miriam die geheel zelfvoorzienend rondtrekt, is het ultieme bewijs dat vrijheid zonder de last van bezit bestaat. Haar tweede boek Liefde in de Wildernis verschijnt precies als de wereld onder de tweede coronagolf zucht. Reisbijbel vroeg Lancewood daarom naar haar tips voor reislustige thuiszitters.

“We hebben in zekere zin maar één zekerheid in het leven, en dat is de dood. Wanneer we dat onder ogen komen, kunnen we de rest relativeren,” trapt Miriam Lancewood af. “Covid-19 brengt veel onzekerheid met zich mee. Ineens is naar de supermarkt een gevaarlijke onderneming.” Voor iemand die op reis op het Jurapad een lynx trof, zijn deze uitspraken wellicht niet verrassend.

Liefde in de wildenis

De lastig beheersbare risico’s die het leven in de stad sinds 2020 voor de gemiddelde Nederlander met zich meebrengt, spelen een minder grote rol in het leven van Miriam Lancewood en haar Peter. In haar nieuwe boek Liefde in de wildernis beschrijft de avonturierster hun aankomst in Frankrijk. Na 24 uur in een vliegtuig is de overgang vanuit de Nieuw-Zeelandse natuur overweldigend. De vele mensen, de drukte, de ondergrondse tunnels, het is een schok. Pas na een de eerste dag wandelen in Frankrijk – startpunt in de Vercors – ontspannen ze zich weer.

“Als ik angst in mijn lichaam voel, adem ik diep in, en zorg dat mijn buik helemaal ontspant. Door te ontspannen heb ik het gevoel mijn innerlijk vuur te versterken. En als ik verlang naar zekerheid, dan stel ik mezelf de vraag wat zekerheid is. We weten nooit wat de toekomst brengen zal. Ik weet ook niet of ik morgen nog leef.” Miriams man Peter werd in 2019 ernstig ziek, zijn nieren faalden en hij weigerde medische hulp. “Hij zei dat hij niet bang was om dood te gaan, en alles was onzeker. Hij ging liever dood dan zijn vrijheid op te geven door te leven aan dialysemachines.”

Hier en nu

Terwijl haar man vocht voor zijn leven, probeerde Miriam zich op het hier en nu te richten. “Dit moment zou nooit meer terug komen. En eigenlijk waren die maanden heel erg mooi. Intens en liefdevol. Ik denk dat bang zijn veel energie kost. Omdat Peter niet bang was voor de dood, had hij energie over. Ik denk dat zijn lichaam die energie gebruikte om te herstellen. Want na zes maanden begonnen zijn nieren toch nog te herstellen. Het was werkelijk een wonder!”

De sprankeling en levenslust in Miriams ogen is dat wat de kijkers naar Floortjes televisieprogramma vier jaar geleden ongetwijfeld het meest heeft geraakt. Een oprechte, frisse blik die dwars door het scherm binnenkwam.  Die lichtheid lees je in haar boek ook. “Voor mij begint vrijheid, wanneer ik de onzekerheid durf te omarmen. Wanneer ik durf te zeggen: ‘Ja, ik ga vrijwillig deze uitdaging tegemoet’, dan ben ik bereid om gevaar, moeilijkheden, toestanden, problemen te doorstaan. En na een tijdje ben ik trots op mezelf dat ik deze uitdaging vrijwillig ben aangegaan. Ik denk dat alles wat je uit eigen beweging doet, je versterkt. Alles wat je wordt opgelegd, maakt je zwakker… en bozer, en moedelozer en verdrietiger.”

Gevraagd naar haar motto, zegt Miriam: “Avontuur: zet de eerste stap, en alles wat volgt is deel van het avontuur. Als alles perfect gaat, is het gemakkelijk. Zodra er moeilijkheden komen, begint de uitdaging. En juist in lastige situaties leer je jezelf en de ander kennen, leer je problemen op te lossen, en soms gewoon de storm uit te zitten. Zo groeien we van binnenuit en zo houden we ons innerlijk vuur gaande,” geeft ze mee aan reizigers die vastlopen door de coronapandemie.

Verveling

Zelf kan ze dan ook niet zonder avontuur. “Voor mij is niks is zo erg als in een veilig huis te zitten waar nooit iets gebeurt, waar je nooit geconfronteerd wordt met gevaar, waar je langzaam doodgaat van verveling. Ik wil een leven waarin ik onzekerheid tegemoet ga. Dan voel ik me vrij, en sterk en onafhankelijk. Dan lach ik, dan geniet ik van al wat groeit en bloeit, dan voel ik me thuis op aarde.” Bijzonder is de eenheid waarmee Miriam en Peter de wereld tegemoet treden. Wanneer ze een slaapplaats zoeken, is het voor Miriam vanzelfsprekend dat Peter het beste plekje op de grond krijgt. Ze schrijft: “We deden allebei wat we konden om deze manier van leven vol te houden.”

Innerlijke reis

Zelfs tijdens de huidige lockdown kan je een ontdekkingsreis starten, zegt Miriam. “Een avontuur hoeft niet perse een expeditie in de bergen te zijn. Een innerlijke reis is overal mogelijk. Het begint met de vraag: wat is zekerheid voor mij?” Peter zegt tijdens de reis tegen Miriam: “In de loop van de jaren heb ik ontdekt dat je om intens te leven je hang naar veiligheid en comfort moet opgeven. Maar je betaalt wel een grens als je er altijd maar de grenzen opzoekt. Je kan er overheen gaan.”

Veel reizigers baalden in 2020 dat ze niet buiten Europa konden reizen, als het al toegestaan was om België en Nederland te verlaten. Miriam is echter blij verrast door de vele bossen die ze tegenkwamen op hun wandelreis. “Lopen door Europa was prachtig. Elke avond vonden we een wild kampeerplekje in het bos en kookten we op het vuur. We wisten niet of dit wel mocht. Maar we zeiden tegen elkaar ‘laat ze ons maar vinden!’ Geen kip die ons ooit zag.”

E4-wandelroute

De reis die Miriam en Peter in Europa maakten, start bij haar ouders in Frankrijk. Ze volgen een deel van de E4-wandelroute. Dit is een verzameling van bestaande routes, in Liefde in de wildernis volg je hen over de GR91 in Frankrijk via de Jura Crest Trail in Zwitserland naar de Maximilianweg in Duitsland. Ze liepen drie maanden over de 1.000 kilometer en waren onderweg geheel zelfvoorzienend. “Maar wij nemen de tijd. Snelle (of haastige) mensen kunnen het in de helft van de tijd doen denk ik.”

Reistips heeft Miriam Lancewood natuurlijk genoeg. De Franse Chartreuse bijvoorbeeld. “Hoge bergen, diepe dalen, veel bos, en eindeloos veel kersenbomen, bramen, bosbessen, en in de herfst notenbomen. We aten de hele dag door!” In Bulgarije zijn Miriam de aanwezigheid van beren en wolven bijgebleven. Ze volgen er geen specifieke route, maar zwerven rond. In Turkije volgen de twee 550 kilometer van de Lycean Way. “ Turkije is prachtig. Met hele lieve mensen. Wij waren daar in de winter. Het regende veel, maar het was niet koud. Ook zagen we alleen maar de locals, geen enkele andere langeafstands-wandelaar. Het was lekker rustig. Onderweg zagen we de Carob boom, de lange boon kan je zo opeten! Het was heerlijk en voedzaam.”

Mooiste plek onderweg

“De mooiste plek was de vuurtoren Peninsula in de buurt van Demre. We vonden een kampeerplekje boven op de hoge rotsen, we keken uit op een stukje zee en tegelijk ook op de bergen met sneeuw op de toppen. Het was die dag wel 20 graden, en we stonden onder drie enorme naaldbomen. Het was echt prachtig. Elke keer ben ik weer verbaasd hoe mooi de natuur is: de zee en de golven, bloemen en bomen, de kracht van de natuur. Ik zie telkens weer de wil om te leven – en de kracht om te overleven.”

Het boek Liefde in de Wildernis is een reisverhaal van Miriam Lancewood en Peter, maar bovenal ook een verhaal over liefde voor de natuur, andere culturen en elkaar. Overleven is voor hen normaal geworden. Ze leven en reizen zonder bezittingen en maken daardoor keuzes die voor veel Nederlanders en Belgen ongelofelijk stoer zijn!  Een inspirerend boek dus, tijdens de corona-pandemie, maar eigenlijk altijd! Je koopt Liefde in de Wildernis voor 22,50 bij Bol.com Het is haar tweede boek, ook het eerste is een aanrader. Mijn Leven in de Wildernis is ook verkrijgbaar als e-book, handig op reis!