Route des doods in de Noorse bergen

’s Ochtends dus vroeg op pad, met een verrekijker, fotocamera, voldoende water en eten. Klaar voor een safari. Of toch niet? Wie in Noorwegen gaat hiken, wordt onherroepelijk een keer geconfronteerd met een route des doods! Je herkent het rendier aan de mooi harige vacht op de borst en tussen de hoeven. Het grijs-bruine dier is de enige hertachtige waarbij zowel mannetje als vrouwtje een gewei draagt. En… hoe groter het gewei, hoe meer status het dier heeft.

De meeste kans ze tegen te komen heb je in de noordelijke delen van Europa, Azië en Noord-Amerika. In Noorwegen zijn wilde rendieren voornamelijk te vinden in de zuidelijke bergachtige gebieden, zoals het het Rondane National Park. Als je geluk hebt tenminste, want wilde rendieren zijn heel schuw. In andere delen van Noorwegen, waar de tamme rendieren zijn, kan je ze wel heel makkelijk ontmoeten. Mocht je dat geluk hebben, blijf dan vooral kalm. Wanneer ze je geur oppikken, zullen ze vluchten. Rendieren zijn immers altijd banger van jou, dan jij voor hen.

De rendieren leven voornamelijk in nomadische kuddes en zijn herbivoren.  Ze eten hoofdzakelijk korstmos (samenlevingsvorm van schimmel en algen.) De zomer besteden de rendieren om vet te kweken, zodat ze de echte winters overleven. Let wel, het kan in Noorwegen sneeuwen tot juni! Dankzij hun hoeven vinden de rendieren ook onder de sneeuw nog eten.

Rendieren zijn al tienduizenden jaren een prooi voor jagers, vanwege hun huid, gewei, vlees en melk.Jagers plaatsten vroeger stenen op een bepaalde manier in de bergen, zodat de rendieren genoodzaakt waren om deze zogenaamde route des doods te volgen. Soms liepen zo wel dertig rendieren tegelijk in de val. Tegenwoordig kan je in de kleine varianten van zo’n val lunchen tijdens je hike door de bergen.

Nu wordt er nog steeds op ze gejaagd, maar wel op een heel andere manier. Want ja, jagen is controversieel. Ook in Noorwegen. Ondanks deze controversie is de jacht op de (wilde) rendieren in Noorwegen populair, zeer goed georganiseerd en jagen zelfs de grootste (ren)dierenliefhebbers op deze mooie dieren.

Zo is ranger Espen Rusten – werkzaam in Rondane National Park – naast zijn werk voor het Wild Rendeer Centre ook een fervent liefhebber van de jacht. Hij stelt dat als er niet gejaagd wordt, de populatie te hard groeit. “Dan sterven de rendieren van de honger.” Hij gunt de dieren daarom een snelle, in plaats van langzame hongersdood. Het tekort aan voedsel is volgens het Wild Rendeer Centre – belast met informatievoorziening over wilde rendieren en natuurbehoud –  ontstaan door de bomenkap.