West Highland Way Schotland: niet voor watjes

In het westen van Schotland ligt één van de mooiste wandelroutes van Europa: de West Highland Way. Vanuit een voorstadje van Glasgow wandel je zo de Schotse highlands in. Reisbijbelredacteur Hans Karel liep het lange afstandspad samen met zijn vriendin.

Tekst: Hans KArel

Wil je meer weten over Europa? Bekijk de andere verhalen.

Reisinformatie en tips over Europa

Voorop gesteld: de West Highland Way in Schotland is niet voor watjes. De meeste wandelaars lopen de tocht van ruim 150 kilometer in een dag of zeven of acht. Eén of meer dagelijkse regenbuien zijn zo goed als gegarandeerd en stormachtige winden op de kale hoogvlaktes laten je kennis maken met het fenomeen ‘horizontal rain’, tot ver in mei eventueel afgewisseld met ‘horizontal snow’. Als de temperatuur stijgt, en in midzomer soms zelfs de 20 graden haalt, nemen de ‘midges’ het over: wolken kleine venijnige mugjes die elk stukje onbedekte huid feilloos weten te vinden. Maar al dit afzien maakt nauwelijks of geen indruk. De route door de overweldigende landschappen van Loch Lomond, Glen Coe en Ben Nevis doet je alle ontberingen zo goed als vergeten. Mocht je tegen de avond toch wat verkleumd raken, dan biedt een Schotse pub soelaas. De combinatie van een rustig knetterend haardvuur, Schotse gastvrijheid en een goed glas whisky verwarmt je door en door.

Onverstaanbaar

De West Highland Way begint in Milngavie, een voorstadje van Glasgow. Gelukkig hebben we al wat voorwerk gedaan in Nederland. Daardoor weten we dat de Schotten Milngavie als Mulkai uitspreken. Onderweg naar ons hotel blijkt dat veel meer woorden in het Schotse dialect heel anders klinken dan in het ons bekende Engels. De taxichauffeur lijkt een hele aardige man, maar waar hij het over heeft, ontgaat ons vrijwel helemaal. Een ervaring die we onderweg vaker zullen ondergaan. Ons uiteindelijke oordeel over de Schotten: bijzonder vriendelijk, maar –enigszins gechargeerd- onverstaanbaar. De start van onze tocht is haast lieflijk. Rustige wandelpaden met lichte hoogteverschillen voeren door bossen en weilanden. Net goed en wel op weg loopt het pad langs de Glengoyne whiskeydistilleerderij, een kans die we ons niet laten ontgaan. We maken kennis met het hele productieproces. En een (glas) bijzonder zachte, zeer smaakvolle 12-jarige whisky.

Geestesverschijningen

Het vervolg van de route vanuit onze eerste overnachtingsplek Dryman (Schotse uitspraak: Drimmen) brengt ons naar Loch Lomond. Nadat we een heuvel zijn opgeklauterd, worden we beloond met een fantastisch weids uitzicht over het meer en halverwege Loch Lomond passeren we de geologische scheiding tussen de Schotse Lowlands en Highlands. Aanvankelijk lopen we voornamelijk door dicht begroeid bos, maar hoe verder de tocht ons naar het noorden voert, hoe meer het bos plaats maakt voor open vlaktes. De derde nacht brengen we door in de legendarische Drovers Inn. Al sinds 1703 biedt het donkere stenen gebouw reizigers een overnachtingsplaats. Het interieur van de pubkamers lijkt sindsdien nauwelijks te zijn veranderd. Er gaan hier legio verhalen rond over nachtelijke geestesverschijningen. Zo zouden gasten op kamer zes vaak een nat en ijzig koud lichaam naast zich in bed voelen. Volgens de Schotten goed verklaarbaar, ooit lag hier een lokaal meisje opgebaard dat in de ijskoude stroom achter het hotel verdronken was.

Op de vijfde wandeldag klokken we maar liefst vier uur ‘onafgebroken geen regen’. Maar zelfs als er toch weer een buitje valt, blijft de vallei van Glen Coe één van de mooiste van Schotland. Bomen zijn nauwelijks meer te bekennen. Bruin en geel zijn de kleuren van de heideachtige begroeiing, afgezet tegen het wit van de sneeuw op de bergtoppen, en soms zelfs heel even een stukje blauwe lucht. Vanaf begin augustus komt daar nog het paars van de uitbundig bloeiende hei bij.

Gevulde schapenmaag

Na de vallei van Glen Coe brengt de Devils staircase, een dikke kilometer alleen maar stijgen, ons over een kam naar de volgende verlaten hoogvlakte. Heel langzaam naar beneden slingerend voert het pad weer naar zeeniveau. Kinlochleven blijkt een echt stadje, voor het avondeten en een biertje is er keuze uit minstens drie pubs.

Als calorieën-leverancier is het Schotse menu onovertroffen, stew en mashed potatoes laten je zeker niet hongerig naar bed gaan. Maar het absolute toppunt is het ‘Scottish breakfast’. Baked beans on toast, sausage, fried egg, baked potatoes, bacon en black pudding (gebakken bloedworst) kennen we al van de Engelsen. Schotten voegen er nog square sausage (een soort vierkante hamburger) en vaak zelfs hun culinaire hoogstandje haggis (gemalen schapeningewanden met reuzel, liefst gegaard in een schapenmaag) aan toe.

De laatste dag lopen we langs Ben Nevis, de hoogste berg van Groot-Brittannië. In een extra dag zou je die ook nog kunnen beklimmen. Fort William, genoemd naar ‘onze’ William of Orange, oftewel stadhouder Willem III, vormt het eindpunt van de West Highland Way. Vanuit Fort William kan je met de trein in een uur of vier weer terug naar Glasgow rijden. Op hetzelfde treinstation kan je overigens ook op de Jacobite-trein stappen, de stoomtrein die we kennen uit de Harry Potter-reeks.

Meer informatie over de West Highland Way in Schotland vind je hier en gidsen en kaarten kan je onder andere bij De Zwerver bestellen.

Tips van Reisbijbel

Regenkleding is een absolute must. In West-Schotland valt vier keer zoveel regen als in Nederland. Maar met een beetje geluk loop je zeker niet constant in de regen. Op een gemiddelde dag wisselen regen, bewolking en zonneschijn elkaar regelmatig af.
De route is overal goed aangegeven. GPS tracks zijn beschikbaar op internet.
Het seizoen loopt van mei tot begin september. De rest van het jaar is het echt heel nat en koud. Vanaf eind mei moet je je goed beschermen tegen de midges, kleine steekvliegjes.
Kamperen is een mogelijkheid, maar houd er rekening mee dat je niet overal vrij mag kamperen.
Hotels en B&B’s kun je het beste van te voren reserveren. Overnachtingsplekken zijn soms dun gezaaid, van mei tot september kan het behoorlijk druk zijn.
Maak gebruik van bagagevervoer. Voor totaal ongeveer 45 pond wordt je bagage elke dag naar de volgende overnachtingsplek gebracht.
Schotland is niet goedkoop. Ponden geef je vaak als Euro’s uit.
Bereid jezelf voor met een reisgids of kaart.
Je kan vanaf IJmuiden met de boot naar Schotland reizen. Bijvoorbeeld met DFDS Seaways.